Tuitjenhorn  Zestig jaar zijn zo voorbij, dat zijn Sam Burger (70) en Gerard Entes (71) met elkaar eens. Beiden hebben die periode er inmiddels op zitten bij fanfare Hildegardis. 

 

Toen ze lid werden, was de keuze voor een vrijetijdsbesteding makkelijk. "Het was of de voetbal, of de fanfare", vertelt Sam Burger. Die direct voor de bugel als instrument koos. "Dat heb ik denk ik altijd gespeeld, en doe ik nog steeds." Gerard Entes begon op piston, en kwam via trompet en bugel bij de tuba tercht: "Dat had ik veel eerder moeten doen. Het is zo'n mooi instrument."

 

De mannen halen aan de keukentafel herinneringen op aan de begintijd. "We kregen toen les in de keuken van voorzittern Maarten Burger," zegt Gerard Entes. Ook de minder mooie momenten komen naar boven. "Aan de lessen van Jan van Ossenbruggen in café de Wit (nu Ruig, red.) hebben we een trauma overgehouden. Die kwam in zijn militaire pakkie, zo uit dienst op de brommer. Daar werd je gewoon gedrild, vreselijk."

 

Je zou denken dat hun muzikale carriere hierdoor vroegtijdig zou eindigen, maar niets is minder waar. "Je ouders betaalden er geld voor, dus je durfde thuis helemaal niet te zeggen dat die lessen zo erg waren", zegt Sam Burger. Een dagje weg zullen de heren niet snel vergeten. "Tig jaar geleden hadden we een uitje met de bus", begint Gerard Entes. Ook Sam Burger staat dit voorval nog helder voor de geest: "Op de terugweg hadden we een ardig borreltje op, de chauffeur stopte voor een plaspauze. Een van de leden dacht dat er gras lag, maar het bleek kroos in een sloot te zijn. Dus hij raakte te water. De broek moest uit en hij ging in de lange wit (lange onderbroek, red.) terug in de bus."

 

De heren gniffelen nog als ze eraan terugdenken. Hebben beiden geen erg gehad in de zestig jaar die voorbij zijn gevlogen, en waarvoor ze vorige week tijdens de jaarvergadering in het zonnetje zijn gezet met een oorkonde en speld. "Je bent gek van een vereniging, of niet. Het is gewoon een prachtige groep. Er zijn vier mannen, verder zijn het alleen maar vrouwen. We hebben het goed voor elkaar dus", lacht Sam Burger. Gerard Entes is de oudste van de groep van een kleine dergi leden: "Ik geniet er nog bar van. Dinsidag is standaard de repetitieavond. Daar wijkt alles voor. Mijn dochter is 12 februari jarig, een dinsdag. Daar ga ik dus overdag heen. Dat gevoel dat je hebt als je lekker gespeeld hebt, is heerlijk. Daar krijg je energie van. Ik kan er een hoop emotie en energie in kwijt." Behalve bij Hildegatdis speelt hij ook bij het Noord-Hollands Ouderenorkest. 

 

Sam Burger bekleedde achttien jaar een bestuursfunctie bij Hildegardis. Hij geniet van de evenementen die op poten worden gezet. In het verleden waren dat onder andere Dancing With The Local Stars, de Beierse Avond en het Top 2000 concert. Voor begin april staat de lokale versie van Maestro op de planning, met verschillende Tuitjenhorners die gaan dirigeren:. "Dat is prachtig, iedereen werkt eraan mee. Een sterk punt van onze fanfare is dat nieuwelingen niet met argusogen worden bekeken. Ze worden zo opgenomen binnen de club.

 

Niet verloren

 

De heren zijn voorlop nog niet verloren voor Hildegardis. "Ik heb altijd gezegd: als we honderd jaar bestaan, dan stop ik ermee. Dat is over twee jaar", zegt Sam Burger, wiens kunstgebit hem soms parten speelt. Gerard Entes staat er iets anders in: "Ik probeer zo lang mogelijk door te gaan."